اندونزی از بیش از ششهزار جزیره مسکونی تشکیل می شود. هر کدام از اهالی این جزایر غذاهای ویژه ای دارند. برخی از گوشت هیچ حیوانی نمی گذرند. برخی دیگر نیز گوشت را در خون طبخ می کنند! اما آن چه آشپزی اندونزیایی را منحصر به فرد می کند ، استفاده فراوان از ریشه و برگ درختان و ادویه های گوناگون است. در این مقاله از تیم لقمه به معرفی غذاهای معروف و خوشمزه اندونزی و فرهنگ غذایی کشور اندونزی می پردازیم.
جمهوری اندونزی از پنج جزیره بزرگ و حدود ششهزار جزیره مسکونی کوچک تشکیل می شود. این کشور با جمعیت بیش از ۲۷۳ میلیون نفر ، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا است. این کشور خاک و آب وهوای مناسبی برای پرورش چندین محصول کشاورزی دارد. شکر بزرگ ترین محصول صادراتی این کشور است. اندونزی سومین تولید کننده بزرگ قهوه در جهان ، بعد از برزیل و کلمبیاست. همچنین بزرگ ترین تولید کننده روغن پالم بعد از مالزی به حساب می آید.
اندونزی را می توان بزرگ ترین مجمع الجزایر جهان دانست. این کشور بین دو خشکی ، یعنی جنوب شرق آسیا و استرالیا قرار دارد. جاکارتا ، پایتخت کشور اندونزی ، جمعیتی معادل ۹ میلیون نفر را در خود جای می دهد. این شهر یکی از مراکز مهم اقتصادی اندونزی است. موزه و گالری ملی جاکارتا ، دریم پارک و پارک تامان مینی از جذاب ترین جاذبه های گردشگری جاکارتای اندونزی هستند.
در جزیره بالی فرصت استراحت و استفاده از آب و هوای فوق العاده این جزیره را دارید. همچنین می توانید تفریحات آبی متفاوتی از جمله غواصی را امتحان کنید. یا در تمام طول سفر در ساحل رویایی این جزیره استراحت کنید. انتخاب شما هر کدام که باشد ، مطمئن باشید سفر به بالی اندونزی را هیچ وقت فراموش نخواهید کرد.
زبان رسمی مردم اندونزی ، اندونزیایی است. این زبان بسیار شبیه به زبان مالایی (زبان رسمی مردم مالزی) است. اگر به جاکارتا یا جزیره های توریستی اندونزی مثل بالی سفر کنید ، از بابت زبان مشکل خاصی نخواهید داشت. زیرا کارمندان هتل و مکان های توریستی ، زبان انگلیسی را نسبتاً بلدند. روبیه واحد پول اندونزی است. برای سفر یک هفته ای به اندونزی ، حداقل به پنج میلیون روبیه نیاز خواهید داشت. این رقم تقریباً معادل با 330 دلار امریکا است.
وعده های غذایی باستانی اندونزی ماهی ، سبزیجات و میوه هایی از جمله موز ، سیب زمینی شیرین ، نارگیل و نیشکر بود. این مردم تجارت با چینی ها را اولین بار دو هزار سال قبل از میلاد مسیح آغاز کردند. این امر بر روی فرهنگ غذایی کشور اندونزی تأثیر گذاشت. تأثیرات آن هنوز هم در استفاده از چای ، نودل ها ، کلم ، خردل ، دانه های سویا و استفاده از روش آشپزی چینی ها آشکار است.
بعدها بازرگانانی از کشور هند ، محصولاتی چون کاری ، خیار ، پیاز ، انبه و بادمجان را وارد این کشور کردند. زنجبیل ، زیره ، هل ، گشنیز و رازیانه نیز از جمله محصولاتی اند که به مردم این کشور معرفی شد. ادویه های مختلف نه فقط به دلیل عطر و طعم ، بلکه به دلیل جلوگیری از فساد غذاها و درمان مشکلات جسمی در این کشور محبوب بودند. مسلمانانِ اهل خاورمیانه نیز استفاده از گوشت بز و گوشت بره در غذاهای بومی اندونزی را به مردم اندونزی آموختند.
پرتغالی ها ، اسپانیایی ها و در نهایت هلندی ها ، اروپاییانی بودند که تاثیر چشمگیری بر فرهنگ غذایی مردم اندونزی گذاشتند. سیبزمینی شیرین ، گل کلم ، کلم ، شلغم ، بادام زمینی ، گوجه فرنگی ، ذرت و فلفل چیلی توسط این مردمان به کشور اندونزی و غذاهای معروف و خوشمزه اندونزی وارد شد.
ترکیب تنوع فرهنگی و جغرافیایی در اندونزی باعث شکلگیری غذاهای ویژه ای در اندونزی شدند. گرچه غذاهای این کشور معمولاً ساده اند ، استفاده فراوان از ریشه ها ، ادویه ها ، گیاهان و برگ های مختلف به بیشتر غذاها طعم خوبی می بخشد. استفاده متداول از فلفل چیلی غذاهای اندونزی را تند و گرم نمی کند. ادویه های پرمصرف از جمله گشنیز و زیره و زنجبیل طعم نسبتاً ملایمی به غذاهای اسن کشور می دهند. علاوه بر این ، بیشتر غذاهای معروف و خوشمزه اندونزی را با طعم های متضاد تهیه می کنند. مثلاً یک نوع سس پر ادویه شیرین یا تند را روی برنج سفید می ریزند. این غذا در سراسر اندونزی از محبوب ترین هاست.
غذاهای دریایی که در سراسر کشور در دسترس اند. این غذاها جایگزین مناسبی برای خانواده های کم درآمد به شمار می آیند. در اندونزی بیشتر طبقات اجتماعی ، توانایی خرید نوشیدنیهای مختلف را از «وارونگس» همان دکه های کوچک کنار خیابان و «کاکی لیما» یا گاری های غذا دارند. بعضی از متداول ترین غذاهای این کشور ، «بومبو» یا خمیر ادویه دار است. اغلب همراه با برنج و گوشت مرغ ، بز و گوشت گاو سرو می شود. مرحله آخر آماده سازی غذا افزودن شیرنارگیل (ماده اصلی در پخت و پز اندونزیایی) و به است.
ایکان باکار یا ماهی برشته یک غذای اندونزیایی و مالزیایی است. این غذا با استفاده از ماهی کبابی روی زغال یا انواع دیگر غذاهای دریایی تهیه می شود. برای طعم دار کردن ماهی از ادویه های متنوعی استفاده و ماهی را به همراه سس سویا و یا چیلی سرو می کنند.
اوپور آیام یکی از خوشمزه ترین غذاهای اندونزی است. این غذای خوشمزه از مرغ در شیر نارگیل تشکیل می شود. برای تهیه این غذا از انواع و اقسام ادویه شامل گالانگا ، گیاه لیموترش ، دارچین ، تمبر هندی ، شکر خرما ، گشنیز ، زیره ، سیر ، موسیر و فلفل استفاده می کنند.
باکی گورنگ یک غذای اندونزیایی است. برای تهیه آن از نودل تند استفاده می شود. نودل ها را همراه با سیر ، پیاز یا موسیر ، میگو ، مرغ ، گوشت گاو ، چیلی ، کلم چینی ، کلم ، گوجه فرنگی ، تخم مرغ و سایر سبزیجات می پزند.
ناسی پادانگ ، که به آن برنج پادانگ می گویند ، یک غذای محبوب در اندونزی است. ناسی پدانگ ، از برنج بخارپز به همراه مقدار زیادی سبزیجات تهیه می شود. البته در بعضی شهرهای اندونزی ، انواع مختلفی از گوشت را نیز به این غذا اضافه می کنند.
گادو گادو یک سالاد اندونزیایی است. آن را از سبزیجات ، تخم مرغ ، سیب زمینی آب پز و توفو تهیه می کنند. سپس همراه با سس بادام زمینی سرو می نمایند. گادو گادو که به معنی مخلوط مخلوط است. به همین دلیل نام مناسبی برای این غذاست. برای تهیه این سالاد ، از انواع سبزیجات به صورت مخلوط استفاده می شود.
سامبال یک سس چیلی است که به طور معمول از مخلوطی از انواع فلفل های قرمز با مواد دیگری مانند خمیر میگو ، سیر ، زنجبیل ، موسیر ، پیازچه ، شکر نخل و آب لیمو تهیه می شود. سامبال اصالتاً متعلق به جزیره جاواست. جاوا یکی از معروف ترین جزیره های اندونزی است که جاکارتا ، پایتخت این کشور نیز در این جزیره قرار دارد.
اگرچه مردم مالزی و سنگاپور نیز از سس سامبال استفاده می کنند ، اما این سس را می توان در فرهنگ غذایی کشور اندونزی ، پای ثابت تمام غذاهای معروف و خوشمزه اندونزی دانست. از سس سامبال هنگام صرف غذای ناسی پادانگ (برنج و گوشت) ، ساتای (کباب اندونزیایی) و بسیاری دیگر از غذاهای اندونزی استفاده می کنند.
در اندونزی هاون های سنگی در هر آشپزخانه و رستورانی پیدا می شود ، چون ابزار مهم تهیه سس سمبل هستند. برای تهیه سس سمبل ابتدا فلفل ها را به همراه کمی نمک در هاون له می کنند. سپس سایر مواد از جمله ادویه ها ، خمیر میگو را به آن اضافه کرده و در نهایت می پزند.
غذاهای عجیبی در سرتاسر اندونزی وجود دارند. بالی مشهورترین جزیره اندونزی ، پایگاه اصلی اردک و «بابی گولینگ» یا گراز است. مردم «میناهاسا» موش و سگ را هم می خورند. ساکنین «ساندونی» در جاوای غربی ، گوشت یا ماهی را در خون گراز یا بوفالو می پزند.
قهوه خاصی نیز در اندونزی به نام کوپی لواک وجود دارد. این قهوه یکی از گران قیمت ترین گونه های قهوه است. حدود نیم کیلو از آن ، بیش از ۱۵۰ دلار قیمت دارد. برای تهیه این قهوه ، دانه های قهوه را حیوانی به نام زباد (پستاندار متعلق به جنوب شرق آسیا) به عنوان مدفوع از خود خارج می کند. قهوه ای که از هضم و دفع این حیوان به دست می آید ، در اندونزی محبوبیت خاصی دارد. بیشتر اندونزیایی ها دوریان یا خارگیل ، میوه ای بیضی شکل اندازه توپ فوتبال ، را نیز دوست دارند. غربی ها بوی این میوه را ناخوشایند می دانند.
برنج از مهم ترین مواد غذایی در فرهنگ غذایی کشور اندونزی است. کشت برنج ، غذای اصلی این کشور ، به 2300 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد. معمولاً از برنج در همه وعده های غذایی استفاده می کنند. اغلب ماده غذایی اصلی در تهیه دسرها و نوشیدنی هاست. دو نوع متداول برنج در این سرزمین ، برنج سفید دانه بلند و برنج گلوتینوس است. از برنج گلوتینوس در تهیه کیک ها ، میان وعده ها و سایر خوراکی های شیرین استفاده می کنند.
یکی از غذاهای اندونزی ، برنج سوخاری یا ناسی گورنگ است. این غذا را با مواد اولیه ای مانند تخم مرغ ، سبزیجات ، غذاهای دریایی یا گوشت می خورند. این غذا غالباً به خودی خود و یا به همراه یک غذای دیگر سرو می شود. این غذای خوشمزه را به عنوان غذای ملی اندونزی می شناسند. از هتل های لوکس تا گاری های غذا در سرتاسر خیابان های اندونزی این غذا را سرو می کنند.
اولین پیشنهاد ما به شما ، امتحان کردن خوشمزه ترین غذاهای اندونزی در رستوران بونگا رامپای در جاکارتا است. رستوران بونگا رامپای علاوه بر اینکه به داشتن غذاهای خوشمزه معروف است ، معماری خاصی نیز دارد. معمار این رستوران هلندی است. رستوران بلانکو در بالی نیز پیشنهاد بعدی ماست. این رستوران برای افرادی که عاشق غذای دریایی هستند ، انتخاب بسیار مناسبی است. غذاهای اندونزیایی و دریایی بلانکو طعم محشری دارد. به خصوص خوراک میگو ، اردک ، اختاپوس و ماهی
اسلام پنج تعطیلی را از دوازده تعطیلیِ ملی کشور اندونزی به خود اختصاص می دهد. دین غالب در سراسر اندونزی اسلام است. «پواسا» یا رمضان مهم ترین مناسبت مسلمانان اندونزی است. «لباران» یا «هاریرایا» نام روز عید فطر در اندونزی ست. مسلمانان در این روز اغلب ، در کنار خانواده و دوستانشان «کتوپات» می خورند. مردم اندونزی به توپک های برنجی ای که در برگ نارگیل یا خرما می پزند کتوپات می گویند. علاوه بر این ها ، کیک ها و کلوچه های متنوعی همراه با یک قوری چای سرو می کنند.
«هاری رایا نیپی» یا سال نوی هندوها که روز سکوت هندوها نیز شناخته می شود ، پُرزحمت ترین جشن در بالی است. بالی بیشترین جمعیت هندو را در کشور دارد. در شب سال نو ، هندوها از انجام همه فعالیت ها ، از جمله تهیه غذا خودداری می کنند. غذا و به ویژه شیرینی ها و شکلات های خانگی را از قبل برای این روز آماده می کنند. در این روز خیابان های شهر بسیار خلوت هستند. گردشگران اجازه ندارند در این روز هتل را ترک کنند.
تعطیلات غیر دینی در اندونزی ، جشن ها و شادی های بیشتری دارند. مشهورترین این جشنها «هاری پروکلماسی کمردکایان» یا روز استقلال اندونزی است. در این روز ، سال روز استقلال اندونزی از هلند در هفدهم آگوست سال 1945 را جشن می گیرند. یکی از سرزنده ترین مراسم ملی در جاکارتا ، پایتخت اندونزی ، برگزار می شود. این شهر و شهروندانش از چندین هفته قبل ، خود را برای این جشن آماده می کنند. پیش از جشن ، برای مسابقات مختلف پول جمع می کنند. مسابقاتی چون «کروپوک وودانگ» یا پفک میگو که مسابقه کودکان است. مسابقه آشپزیِ تهیه بزرگ ترین تامپنگ نیز ویژه زنان است.
اندونزی را بیشتر با جزیره بالی و سواحل بکرش می شناسیم. عکس های رمانتیک زوج های جوان در اقامتگاه های تفریحی لوکس و زیبا ، فضای کل اینستاگرام را پر کرده است. در این مقاله سعی کردیم تا شما را با جنبه های دیگر این کشور آشنا کنیم. از معروف ترین غذاهای اندونزی گرفته تا جشن های مذهبی این کشور. امیدواریم با خواندن این مقاله ، تصویری کامل از این کشور جذاب آسیایی را در ذهن داشته باشید و با فرهنگ غذایی کشور اندونزی به خوبی آشنا شده باشید .